Ömer'den: Sonunda Türkiye'ye dönüyoruz fakat içimde garip bir duygu var. Sanki gerçekten bir kardeşim varmış ve kaybetmişim gibi. Telefon kilit ekranında yüzlerce bildirim var ve ağlamaktan yorgun düşen kendi görüntüm. Özge olmayınca bütün neşem gitmiş gibi. Annemden gelen aramalar. babamdan gelen sayısız mesaj... Onlara nasıl bu durumu açıklayacağımı bilmiyorum. Kızlarda çok üzgün, Onlarda aynı duygularda bizler gibi. Özge'nin annesinin haberi yok ama bugün ona mesaj atmayı düşünüyorum.
İnci Abla ( çevrimiçi)
Ömer: Merhaba İnci abla, nasılsın?
İnci Abla: Ne olsun Ömer yavrum. Özge'nin odasını toparlıyorum, sizin gezi nasıl geçti? Hastalık ilerlemedi değil mi?
İnci ablanın bu mesajını okuduktan sonra nasıl bir cevap yazacağımı şaştım.
Ömer: Abla şey...
İnci Abla: Ne oldu? Ömer, sen iyi misin?
Ömer: Abla daha fazla gevelemeyeğim ama Özge'nin hastalığı ilerledi ve öldü 😭
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder