Kaan ve Ömer'in maceraları - 19- Bilge Senem'in yaşadığı yere doğru yolculuk

Ömer'den: Bugün sabahleyin Kaan bana "iyi" olduğunu söylese de sazan gibi atlayıp "E iyiysen Bilge Senem'in yanına gidip şu panzehiri alalım" demedim. Çünkü bazen beni ve sınıfı şakalıyordu kendisi... bizimkilerde inanıp türlü türlü psikolojilere bürünüyordu saf gibi. Kaan "İyiyim ben" diye üsteleyince e bir de benim "Kuzu kadar sevimli" adını verdiğim bakışı yapınca dayanamadım. Demek ki o bakışa zaafim var. Bunu öğrendiğim  iyi oldu. Sağol beynim! Huriye nine gelince kahvaltı ettik. 

Huriye nine: Günaydın aslanlarum benim. İyi uyudunuz mu? 

Kaan: Evet nine. 

Ömer: Hemde aldığımız en rahat uykuydu diyebilirim nine.

Kaan'ın kolu kafamın üzerine gelecek şekilde oturduğumu hesaba katmamışım. Biraz sert vurdu. 

Ömer: Ayy! Kafam. Kaan ne diye vuruyorsun şimdi? 

Kaan: Şeyy... Kolumu sallarken çarpmış olmalı. 

Ona fısıltıyla: Huriye nine bir gitsin ben sana göstericem. 

Huriye nine: Kuzularım ne konuşayisunuz fısır fısır? 

Ömer: Yok bir şey nine sen rahatça yemeğini ye. 

Huriye nine yemeğini yiyip gitmişti. Bizimde çıkmamız gerekiyordu. Çıktık yola... 

-Son-