Kaan'dan: Hepinize yağmurlu bir akşam gününden selamlar. Bugün okurken kalbinizi eritecek bir günümüzü anlatacağım sizlere. Bu sabah okula ilk gelen bendim ya da değildim. Sınıfları gezdim, kimse yoktu. O da ne? İniltiye benzer şirin mi şirin bir ses. Her ne kadar serinin adı " Kaan ve Ömer'in maceraları" olsa da bu macerada Ömer yok. Yani 2. dersin teneffüsünde çantamdan gelen o " Hapşu!" sesine kadar 😮 herşeyden kimsenin haberi yoktu. Herkes bana ilk önce garip garip baktı. Bende köpeğin hapşurduğu belli olmasın diye taklit yaptım. Teneffüste bizim meraklılar hemen yanıma üşüştü. Bende mecburen köpekciği çantadan çıkardım.
Firdevs: Allah'ım yaa! Bu surat nee?! Yerim seni 😍
Ömer: Cezeri yetmedi bir de başımıza köpek çıktı! Allah'ım ben nasıl bir hikayedeyim yaa.
Kaan: Çok tatlı değil mi ama abisi?
Ömer: Tatlı olmasına tatlı ama başımıza bela olacak.
Kaan: Kızlar, ismi ne olsun?
Nacize Elif: Bence Kartanesi olsun, baksanıza ne kadar beyaz.
Kaan: Esma nur, sen ne dersin?
Esma nur: Bana uyar.
Hamza: Bu şimdi bizim sınıfın köpeği mi?
Şükriye Buğlem: Ay ben senin tipini yerim yaa!
Kartanesi: Hoop! Ne oluyor bacım kim kimi yiyor? Bir pati atarım.
Kaan: Kartanesi?!
Kartanesi: Ne?
Kaan: Sen konuşuyorsun!
Kartanesi: Ne var yani konuşuyorsam? Belki hikaye okuyuculara sıkıcı gelmiştir. Olamaz mı?
Kaan: Başka birinin yanında konuşma olur mu?
Kartanesi: E herhalde akıllım. O kadarını da düşündüm yani, Ben öyle sıradan bir köpek değilim Kaan'cım.
Kaan: İsmimi nereden biliyorsun?
Kartanesi: O kadarını söyleyemem. Hadi bana müsaade, ben gider.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder